چه حکمتیست در این مردن در عاشقانه ترین مردن
و مغز را به فضا بردن و گریه را به خلاء بردن...
با وجود حجم کارت، کل روزو بی دلیل بخوابی، وقتاییم که بیداری مث فلجا هیچ غلطی نکنی... زود عصبی بشی و سر هرچی پاچه این و اونو بگیری
.. تو قطعا یچیزیت میشه پسر
و کاش یدونه رفیق واقعی داشتم، البته شاید از رفیقم کمکی بر نمیومد
زندگی من دو بخش داره! قسمت یکُمش وقتاییه که باد به غبغب میندازم و خیال میکنم کیام؛ دومین بخشش وقتیه که خدا میزنه تو سرم و به خودم میام میبینم هیچ پُخی نیستم:)
راضیم از خدایی گریش.